Cizur Menor (Pamplona)

Pamplona stadsmuren

Middeleeuwse brug

Zware dag vandaag. Niet zoveel kilometers, en een prachtig begin door de bossen, maar al bij het naderen van Pamplona zijn de twee voorsteden (Arre en Burlada) helemaal geasfalteerd. Mijn voeten gloeiden al toen ik Pamplona binnen liep. De kathedraal was nog gesloten, dus heb ik een koffietje gedronken op een terrasje in de zon. Frappant hoe je schrikt van al het lawaai als je de dagen ervoor heel de tijd in de bossen gelopen hebt. Het is wel een gezellige stad, met fenomenale stadswallen en ingenieuze verdedigingsconstructies die aangeven hoe strategisch belangrijk deze plaats geweest moet zijn. De oudste stukken van de muur zijn van de eerste eeuw voor Christus, dus je kunt je voorstellen dat er wel wat te zien valt. Nog even terugkomend op de geschiedenisles : deze stad werd door Karel de Grote zwaar aangepakt en dat is de reden dat de basken hem achtervolgden tot in Roncevalles.
De kathedraal dateert uit de vroege middeleeuwen, maar de gevel werd in de 17e eeuw vernieuwd. Het exterieur (dat een beetje teleurstelt op het eerste zicht) verbergt echter een prachtig en imposant interieur, waar ik ruim een half uur in heb lopen kijken. Indrukwekkend is een grote graftombe van een lang vergeten koningspaar.

Schoenen gewisseld op het plein voor de kathedraal en het was nodig, want alles deed pijn.

Een kilometer of vijf verder is de rust weergekeerd en ligt Cizur Menor, een dorpje dat vooral gegoede Pamplonanen telt. Vanaf hier wacht weer een flinke klim en een steile afdaling. Ik ging water bijvullen in de lokale refugio en was van plan er nog aan te beginnen, hoewel er tussen hier en het volgende betekenisvolle plaatsje (Puenta la Reina) nauwelijks logies is. Toen sprak ik met Maribel Roncal, een allervriendelijkst dametje van een eind in de 70, die me sterk afraadde om aan de klim te beginnen op het heetst van de dag. "Bovendien, zei ze, zie ik aan je grimas en veel te grote rugzak, dat het tijd is dat ik eens naar je voeten kijk".
Aiaiaiai, señor ... !
Enfin, alle compeed verwijderd, voetjes helemaal verzorgd "zoals dat ook gebeurt in het Spaans leger". Waar het Spaans leger nooit officieel voor is durven uitkomen, moet dus het gebruik van inlegkruisjes zijn die op je zolen geplakt worden. "De nachtversie past precies op een maat 45 ! En er zijn geen bijwerkingen ..."
Met rode kaken ben ik naar mijn bunk gegaan en heb mijn schoenen daar snel onder mijn rugzak verstopt. Maar als ik mijn tenen mag geloven, kan ik haar advies best volgen.

Kleurrijk Pamplona

Los daarvan heeft ze een prachtig verblijf, iets wat je bezwaarlijk nog als refugio kunt beschouwen. Een binnentuin met een vijver vol schildpadden, tafeltjes in de zon en bankjes in de schaduw met een borrelend fonteintje. Heel idyllisch en een goede plaats om te rusten. Als tip gaf ze nog een klein visrestaurantje op. Niet te kloppen, vond ze. Misschien houdt haar broer of haar zoon dat open ...
Een opmerkelijk vrouwtje met veel humor. Ik zal me haar nog lang herinneren.

Morgen dus die col over (Alto del Perdon). De legende wil dat de bron van La Teja onderweg geregeld droog staat en waar de duivel dan zou verschijnen om de wandelaars water te bieden als ze hun geloof verloochenen. Volgens mij zal de bron wel lopen morgen, maar ik neem voor alle zekerheid extra water mee. Een verwittigd man is er twee waard ...
Bestemming is dan Puente la Reina, waar een andere route naar Santiago samenkomt met degene die ik volg. Het is met name de route die uit Italië komt en die dus zuidoostelijker de Pyreneeën oversteekt (langs de Somport-pas) dan waar ik dat deed.
Omdat ik nu al wat voorsprong heb op die trip, zal ik morgen misschien ook wat verder gaan dan Puente la Reina. Afwachten hoe de col mee of tegenvalt.