Logrono - Navarrete

Gisteren het zoveelste "menu del Peregrino" naar binnen gewerkt : het komt onderhand echt wel mijn neus uit. Het slaatje vooraf, vervolgens vlees of vis (altijd druipend in de olijfolie) met frieten en tenslotte ijs of yoghurt.
Maar vanmorgen al om 6u op pad vol verwachtingen richting Logrono. Eigenlijk schrijf je dat anders, maar het golfje boven de 'n' vind ik niet op de iPad.
Vanaf Torres del Rio kwamen er op enkele kilometers 4 flinke hoogtes en laagtes. Echte geitenpaadjes steil omhoog, meteen gevolgd door belachelijk steile afdalingen, waarop je bijna moet beginnen rennen om niet langs de voorkant met je tenen door je schoenen heen te scheuren. Gelukkig was ik samen vertrokken met een Koreaans-Amerikaans meisje, die wel rookt als een schoorsteen, maar over een goeie conditie beschikt. Ze was erg duidelijk : "I prefer to walk alone, but you're fast too, so let's take these hills together." Prima voor mij, dus hebben we 5 kilometer bergop en bergaf elkaar afgelost en dat ging loeihard vooruit. De weinigen voor ons hebben we zo snel ingehaald en achtergelaten, in Viana een koffietje gedronken en weg was ze alweer, terwijl ik de kerk en het centrale plein bewonderde.

Iglesias di Santiago in Logrono

Verder was het gesneden koek tot Logrono, hoewel weinig charmant. Net zoals voor Pamplona, schrok ik weer terug van het toenemende verkeer en lawaai. Ik kan veel meer van de stilte en de eenzaamheid van de uitgestrekte velden genieten dan van de stad. Het historisch centrum van Logrono is echt wel mooi, maar verder is het gewoon een drukke stad met veel industrie en nieuwbouw. Hoezeer de geschiedenis in het algemeen me ook interesseert, om een of andere reden werkt het hier niet : het wringt tegen, ik kan het niet anders zeggen.
Dus heb ik gezien wat ik moest zien en dan op een rustig pleintje, waar Miss Korea ondertussen ook zat met wat landgenoten en haar tweede Hoegaarden, twee broodjes pata negra besteld "to go".
Voor ik het wist was ik de stad uit. Enig probleem was dat het half 12 was en dat het volgende stadje, Navarrete, nog eens 13 kilometer verder ligt. Ik heb er dan maar flink de pas in gezet, zo maar even gedurende 7 (zeven !) kilometer doorheen het park van Logrono. Eerlijk is eerlijk : knap wat ze daar van voorzieningen hebben voor de bewoners van de stad.

Kathedraal van Navarrete

Iets voor 14u was ik in Navarrete, stinkend van het zweten, volledig onder het stof en met grote dorst !
Inmiddels zijn de kleertjes gewassen en hangen te drogen in de zon, de eigenaar is fris gewassen en hard aan het werk om iets aan die dorst te doen in ... een hardrock bar met muren vol gitaren en symbalen. Maar wel een gezellig terrasje achteraan met een papegaai die vreemde geluidjes maakt. Vermoedelijk ietwat gestoord geraakt na een overdosis Motorhead en wat nog al niet. Al ooit heavy metal gehoord in het Spaans ? Probeer het zo te houden ...

Door de bonuskilometers van vandaag (35 gedaan, niet slecht terwijl je gegrild wordt ondertussen) kan ik morgen rustig aan doen, of ik moest een huzarenstukje doen door ineens tot Santo Domingo de la Calzada te gaan. Dat zou 40 kilometer zijn en dat lijkt me teveel na vandaag.
Goed nieuws voor het front in Wiekevorst, vooral Toon dan : ik ben officieel over de streep gegaan van 'nog 600 kilometer tot Santiago'. Die streep ligt hier in het dorp, want ik heb er nog 599,8 te gaan nu !!