San Nicolás del Real Camino

Wat was de opluchting groot gisteren, toen ik zag dat ik ruim de tijd heb om de afstand tot León in 4 stukken te delen ! Het hele plan klopte perfect, alleen heb ik het vandaag zelf de vernieling in gelopen. Ik wilde tot Terradillos de Templarios lopen vandaag, 27 kilometer, waarvan de eerste 18 a long and boring stretch zijn over de oude Via Aquitania, de weg die de Romeinen aanlegden om het in Las Médulas gedolven goud te vervoeren naar Bordeaux. Lang, efficiënt en kaarsrecht, dwars door de velden. Er komt maar geen eind aan en op den duur word je er half gek van en bekruipt je de neiging om je bagage af te gooien en molenwiekend de velden in te lopen. Wat een tekort aan koffie al niet doet met een mens ...
Na die 18 kilometer kom je dan aan in een van God verlaten gat waar je de inwendige mens kunt aansterken. En dan vertrek je weer voor 9 kilometer tot je geplande bestemming.

De oude Romeinse Via Aquitania.
Eindeloos lang en plat.

Het was een tegenvaller in alle opzichten : Terradillos de Templarios klonk veelbelovend als een oude nederzetting die door de Tempeliers gesticht werd. Die ridderorde werd in het begin van de 12e eeuw gesticht, bewaakte aanvankelijk (de weg naar) het Heilige Land, maar was ook hier erg bedrijvig in het beschermen van de veilige doortocht van de pelgrims naar Santiago de Compostela. Ze verwierven in heel West-Europa snel veel macht en rijkdom en, hoe gaat dat dan, werden een doorn in het oog van de toenmalige Franse koning en eigenlijk ook van de rooms-katholieke kerk. Die vonden elkaar al spoedig in een beschuldiging van godslastering en op 13 oktober 1307 werden over heel Frankrijk de tempeliers voor de inquisitie gebracht, waarmee hun lot bezegeld was. Voor wie zich ooit afgevraagd heeft waar 'Friday the 13th' en het ongeluksgetal 13 vandaan komen, bij deze.

Albergue Laganares

Maar de Tempeliers waren machtige kerels, hadden overal connecties en waren dus getipt over de op handen zijnde gebeurtenissen.  Velen vluchtten naar Engeland en het oosten van Duitsland. De orde werd dus nooit echt volledig vernietigd, ging ondergronds en heeft daarom nog steeds iets mysterieus. Lees hieromtrent het boeiende boek 'het heilig bloed en de heilige graal', van ene Baigent en nog iemand die ik even vergeten ben. De auteurs daarvan spelen een hoofdrol in het boek 'The Da Vinci Code' van Dan Brown, weliswaar via anagram van hun namen ("Teabing").

Slaapzaal bij de Zusters de la Caridad

Enfin, dat allemaal om te zeggen dat de lokale herberg in Terradillos de Templarios, een verder inspiratieloos gehucht, Albergue Jacques de Molay heet. Niet toevallig de laatste grootmeester der Tempeliers, die in 1314 verbrand werd "boven een laag vuur". Hij vervloekte daarbij de toenmalige paus en de koning van Frankrijk en beiden overleden binnen het jaar, wat nog bijdroeg aan het mysterie van de Tempeliers natuurlijk.
Na een frisse pint hervond ik mijn laatste restje energie en ben ik doorgelopen naar San Nicolás del Real Camino, twee straten groot en 50 inwoners. Maar wel één van de beste albergues tot nu toe, met een knusse binnentuin, koele rosé en vooral erg weinig medegasten. Rosvita, de Duitse verpleegster is er, dus het wordt sowieso lachen vanavond.

Albergue Laganares met één klant - yo!

Door de extra kilometers moet ik een beetje inhouden morgen om Sahagún te kunnen bezoeken, bekend als 'het Cluny van Spanje' met een groot Benedictijnerklooster en heel wat te zien.

Voor ik het vergeet : gisteravond heb ik nog de mis bijgewoond in één van de vele kerken van Carrión. Meegesleurd door Marcelu, een Braziliaanse jonge priester met een missie, die ik al twee weken geregeld tegenkom. Fijne kerel, die ook houdt van lekker eten en een goed glas. En blij dat ik meegegaan ben, want ik heb de persoonlijke zegening ontvangen van de pastoor ! Met handoplegging !

Kleertjes fris gewassen (was nodig).

Kathleen had gevraagd om eens wat foto's van een albergue te sturen. Die waar ik vandaag zit springt er wat uit qua comfort, maar ik stuur er ook enkele van bij de Zusters. Dat was basic, maar wel met echte springveren matrassen !

Vandaag dus over de helft en dat wordt tijd, want Toon schijnt nu te spreken in termen van "toen papa nog thuis woonde ...".